zondag 9 oktober 2011

zakjesleugen

Hij staat er weer. Besmuikt kijkend en net als gisteren en alle dagen ervoor stipt op tijd: twintig voor zes. Vroeger met een schepje maar nu met het zakje. Hij is niet de enige. Tussen auto’s en knetterende brommers lopen ze met rechte rug, toekijkend hoe Wodan, Luna of Diesel het poepje doet. De hond zelf kijkt droevig rond terwijl hij zijn drolletje en plein public moet leggen. De baasjes daarentegen maken het een schouwspel. We zien de bebrilde mannetjes met jackjes uit de ANWB-winkel en de dribbelende, o zo vlotte “carrièredame” die maximaal 18 uur wil werken. Later op de dag komt de uggshuffelende tiener. Hooggeblondeerd in loeistrakke jeans en druk “append” terwijl kauwgum zichtbaar op en neer zwiept. Maar allemaal zijn ze voorzien van het zakje! Getraind kijken zij om zich heen totdat de keutel volledig uit de darmpjes is geperst. Het plastic boterhamzakje luchtig vastgeknoopt aan het handvat van de riem. Prominent zichtbaar in het gezichtsveld van de achter het raam zuchtende buurtbewoners die natuurlijk ook niet gek zijn. Het zakje is nog helemaal nieuw. Gisteren zat het daar al en daar blijft het ook nog wel even zitten. Want heeft u ooit na het spichtige geloer met eigen ogen gezien dat het zakje wordt losgeknoopt? Heeft u (vooruit, of iemand in uw kennissenkring of misschien een collega) ooit waargenomen dat het zakje werd losgepeuterd, de hand er werd ingewrikt en het nog warme baksel met draaiende bewegingen uit het gras werd gewipt? En het is ook altijd maar één zakje! Nooit heeft Spike last van een napersing of ander ongelukje. Het zakje zit gekruld aan de riem al hangend aan de kapstok en zit daar nog even sierlijk wanneer de voeten op de deurmat worden droog gestampt.
Het mannetje kijkt mijn richting uit en wendt snel zijn blik weer af als we oogcontact maken. Hij vermant zich en kijkt me brutaal aan, met vaste blik, terwijl de doorgezakte terriër zijn voorpoten verplaatst om plek te maken voor het vervolg van zijn meesterwerk. De man blijft me aankijken en hij weet dat ik van de zakjesleugen weet en hij weet ook dat hij gaat doorlopen.

5 opmerkingen:

  1. Zakje in de broekzak, werkt stukken makkelijker...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hier in Schotland hebben ze het schepje niet gekend en wordt het zakje veelvuldig gebruikt!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuk stukje maar dikke onzin! Hondenbezitters betalen hondenbelasting, zodat de gemeente alles schoonhoudt en losloop-plaatsen maakt. Ondertussen mogen honden bijna nergens meer loslopen, moet je de poep (en ja wij doen dat wel, al is dat gedreven door de extreme boetes)opruimen terwijl de hondenbelasting steeds hoger wordt! Moet niet gekker worden! Al die katten dan die bij iedereen de tuin vol poepen??

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo herkenbaar... Mooi verwoord ook!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Waarom hondenbelasting?
    De hondenbelasting is één van de oudste belastingen die een gemeente mag heffen. Van oudsher wordt de belasting geheven om inkomsten te vergaren en om ervoor te zorgen dat er niet teveel honden in de gemeente komen. Daarom betaalt u voor de tweede en volgende hond meer dan voor de eerste hond. Formeel behoeft tegenover de betaling geen prestatie van de gemeente te staan. Hondenbelasting is geen opruimbelasting, scheef gezien! Bovendien is het asociaal om de drollen te laten liggen. Er is een opruimplicht. We betalen ook geen rioolbelasting om te mogen scheiten in het park. Of moeten mijn kinderen maar spelen in de drollen omdat de gemeente het maar op moet ruimen?

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.