maandag 3 oktober 2011

altijd samen

De oude man zit op het bankje. Hij kijkt voor zich uit en klemt zoals altijd het Financieel Dagblad én het NRC vast onder zijn arm. In de loop der jaren heeft hij het gevoel gekregen dat het zijn bankje is. Zijn haar is steeds dunner en uiteindelijk wit geworden, maar het zit er nog en zonder kale plekken. Het miezert al een poosje heel zachtjes, maar het deert hem niet. Zijn vingers draaien onophoudelijk aan een van de twee gouden ringen om zijn vinger terwijl hij voor zich uit staart. Een repeterende beweging die hij al een tijdje volhoudt. Soms gunt hij zijn vingers even rust. Zijn gezicht is gericht op de spelende kinderen op het grasveldje maar het lijkt alsof hij ze niet ziet. Een jong stelletje passeert vlak voor hem. Het meisje fladdert om de jongen. Ze springt en lacht en haar handschoen wappert half uit haar jaszak. Een glinsterende laag van minuscule druppeltjes bedekt de mantel van de oude man. Zijn gezicht staat strak terwijl hij de kleinere ring weer omdraait. Ze komt nooit meer terug. Hij maakt zich zorgen. “Samen in de urn liefste, altijd samen” hadden ze afgesproken. Als hij het haar in gedachten hoort zeggen komt er een brok in zijn keel. Hoe moest dat nu, samen in de urn? Wie kon dat vertellen als hij er niet meer was? Wat als het niet goed zou gaan? Het doet pijn in zijn maag en de pijn wordt iedere week erger. Een druppel kruipt via zijn wenkbrauw in zijn ooghoek. Het is harder gaan regenen. De dunne en versleten sjaal is nu doorweekt. Het is de laatste die ze heeft gebreid. Een dame van middelbare leeftijd loopt zijn richting uit, haar jas stevig dichtgeknoopt. Van onder de jas piept nog net een stuk van haar witte schort. Ze nadert hem en strijkt met haar hand over zijn schouder. “Kom” zegt ze. “We gaan weer terug”.

4 opmerkingen:

  1. Leuk bedacht, ik vind het mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik geloof het bijna zelf,ik ben BLOND.
    Na 3 pogingen gaat het mij nu lukken om een reactie te geven.Aandoenlijk zoals je dit beschrijft.Ik kan bijna de geur van de laatste gebreide versleten sjaal ruiken door de regen en de traan. Blijf om verschillende redenen schrijven.Want de klanten gaan in de nieuwsbrief van Odeon genieten van jou column. Gelukkig verkopen wij H2O mascara.

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.