plaszakjes

“weet u mevrouw, bij het woord alleen al denk ik aan een bejaardentehuis. “Joehoe, waar liggen de incontinentieluiers maat M?” “Gewoon op de plank, tussen de snoetenpoetsers en de plaszakjes”. Het is een verschrikkelijk woord, vind u ook niet?”

“mevrouw, wat u zegt! Ik hoorde trouwens ook dat door deze fratsen het aantal treinen verdubbeld moet worden. Ze rijden leeg terug, geen machinist werkt nog tussen die neergesmeten dingetjes”

“nou, ik mag hopen dat er snel rolgordijntjes voor de ramen komen, we zitten mooi in de kijker”

 “afschuwelijk ja, maar je moet toch wat. Mevrouw, mag ik u wat vragen?”

“zeer zeker, roept u maar?”

“denkt u dat u uw zakje helemaal vol krijgt nu?”

“hoe bedoelt u?”

“nou, ik kom zojuist van een feestje en heb nogal wat op zeg maar. Ik vrees dat ik ga overlopen”

“jeetje zeg, da’s niet zo mooi”

“nee, en nu dacht ik, als u snel klaar bent, dan schuiven we die van u er zo even onderdoor”

“dat is mogelijk, ik ben bijna klaar. Pakt u hem aan?”

“geen probleem, dank u. Ik heb hem. Nou, dat ging net goed, die paar druppeltjes veeg ik zo wel even van de vloer”

“laat mij dat maar even doen, ik heb hier toch al een vlekje gemaakt toen ik mijn maandverband verwisselde”

“pardon mevrouw, sorry dat ik stoor. U zult wel denken, wat moet die vent van me, maar ik hoor dat u maandverband bij u heeft? Heeft u misschien nog een schone die u kunt missen?”

“meneer, ik zal even voor u kijken in mijn tas. Hier, deze zit nog in het wikkeltje, het is een extra large”

“dank u beleefd mevrouw, wat fijn. Nog een fijne dag voor u samen. Tot ziens!”

“het is toch wat mevrouw, die werkdruk van tegenwoordig. Zelfs de conducteur heeft geen tijd voor zijn plaszak”