huzarenstukje

Mijn buurjongetje komt een boterham bij me eten. Ik ben dol op Robin. Hij kletst aan een stuk door en heeft de meest geweldige schaterlach die ik ken. Meestal luncht hij bij oma maar die heeft me gisteren opgebeld. Ze heeft suikerziekte en moet een dagje naar het ziekenhuis; haar insulinepeil schommelt weer.

Om tien over twaalf hoor ik aan de ratels van zijn fiets dat hij komt aangespurt. Hij heeft altijd haast op onze dagen. Ik knuffel hem en als hij terugrent van de kapstok wiebelt hij op zijn tenen van de spanning.“Wat is de verrassing buurvrouw?” vraagt hij. Iedere keer als hij bij me overblijft verzin ik met plezier iets bijzonders voor op brood. Piratenhagel krijgt hij thuis al. Ik smelt kaas, snijd aardbeitjes, prak wat makreel met mayonaise en soms bak ik een kroket.

Robin kijkt me afwachtend aan en ik speel mee. “Een verrassing? Daar heb ik vandaag helemaal niet aan gedacht, ik had het zo druk!”. Zijn gezichtje betrekt en ik hou het niet. “Ik heb slaatje op brood!” flap ik eruit. Van de buurtbarbecue herinner ik me dat dit een schot in de roos zal zijn. Robin’s ogen worden groot en hij rent hinnikend van plezier met rare huppels een rondje om de tafel. Dan schuift hij aan en smeert scheppen vol huzarensalade uit het plastic tonnetje op zijn boterham. “Is het zo niet genoeg?” vraag ik na de derde. Hij schudt hard zijn hoofd. Als ik zijn mes na boterham nummer vier weer richting bakje zie gaan druk ik snel het deksel erop. Die zit dicht.

Robin denkt na. Op zijn voorhoofd verschijnt een boze frons en zijn lippen tuiten zich. Na een seconde of wat zie ik pretlichtjes. Hij laat zich onder luid misbaar van zijn stoel vallen. “Oh buurvrouw, mijn bloedsuikerspiegel!” piept hij naast de tafelpoot, zijn armen wapperend in de lucht. “Ik moet suiker! Het is niet goed”. Ik reageer niet direct omdat ik mijn lippen op elkaar pers. Hij probeert het nog eens met een beledigd “echt niet hoor!”. Dan schieten we samen hard in de lach. Robin ligt op zijn rug op de vloer en schatert het uit en ik schater om hem. Ik hoop dat ze honderd wordt, maar wat zal ik balen als oma weer thuis is.