Wordfeud

Café de Hete Brij in Zwolle heeft per direct het computerspelletje Wordfeud verboden. Wordfeud is een soort digitale Scrabble.  Het café was in stilte gehuld doordat de gasten gebogen over hun smartphone aan de tap zaten. De eigenaresse vindt dat de Hete Brij een café is “waar het gewoon gezellig moet zijn”. Dit staat haaks op een uitspraak van schrijfster en presentatrice Daphne Deckers. Zij vertelde in een interview dat zij en haar Richard in een restaurant aan het bellen en sms-en waren terwijl hun kinderen Emma en Alec spelletjes speelden op hun mobieltje. Daphne vond dat “gezellig”, zo met z’n vieren aan tafel. En wie is degene die daar over oordeelt? Wat de een gezellig vindt, is voor de ander een crime. Hossende mensen in een feestzaal vol bloembakken met plastic varens bijvoorbeeld. Een beun-de-haas-deejay in een auberginekleurig colbertjasje en geblokte tafelkleedjes met schaaltjes leverworst. “Het was een gewéldig feest. Echt kei- en keigaaf” roept de gast die het laatst de deur uitrolt. De rest is al uren thuis. Gezelligheid wordt in Zwolle dus bepaald door de café-uitbater. Darten mag en een gezelligheidsspel ook. Daar houdt het mee op. Tijd voor een retourtje Zwolle. Bij het stationscafé hoor ik de eerste schermutseling al. De deur gaat open en er wordt een man naar buiten gewerkt. “U wilt niet gezellig doen? Dan kunt u beter een deurtje verder kijken, wegwezen!”. Verderop loopt een cameraploeg. Alberto Stegeman staat bij een groepje dames. “Het is verschrikkelijk Alberto. We zijn er zo uitgedonderd!”. Foute boel hier. In een witte schortjas tref ik Rob Geus zwalkend door het centrum. “Het is een schande! Film dit maar goed jongens, ik ben nog niet één sticker kwijt! 400 stuks laten drukken met “Gezellig OK! Een aanfluiting, dat is het!”. Verderop is tumult. De Diva’s Patty, Tatjana en Patricia draaien door wanneer zij in de Zwolse supermarkt zien dat er in de rij bij de kassa niet wordt gezelligd. De handtassen vliegen in het rond. Ik heb genoeg gezien en loop terug naar het station. Als ik op de trein wacht krijgen twee Zwolse schapen naast mij een preek. “Wat nou in de trein een boek lezen? Ik dacht het niet jongeman! We gaan samen een dagje weg en je doet maar gezellig. Ga met je broer maar het nummerbordenspel doen”. Ik verlang naar huis. De trein pruttelt binnen. Een ping op mijn telefoon. Ah. Ik krijg nieuwe letters, ik ben aan de beurt voor een nieuw woord. Ik heb nu de letters m, a, l, l, o, t, e, en de n. Mmmmm. Lastig.