de W van Wilders

'Was will das Weib,' vroeg Sigmund Freud zich af, en dat is precies datgene waar John Ewbank over had moeten nadenken. 'Wat wil het volk?'
Samen met vier buiten schot gebleven tekstmirakels schreef John zijn Koningslied en zelfs de meest ongeletterde gnoom uit Dintelbroekerhoek weet hoe het daarmee is afgelopen. Verguisd en uitgelachen door datzelfde volk en uiteindelijk de geschiedenisboeken ingegaan als het lachertje van de eeuw. Zo hilarisch dat John het liedje uiteindelijk heeft teruggetrokken.

Op zich is er niets mis met het terugnemen van of sorry zeggen voor een geleverde dienst of product. In plaats van zijn poot stijf te houden of een origineler liedje te maken, verzandt Ewie echter in een Facebookbericht vol drama waarin hij afgeeft op de klagers, alsof over smaak te discussiëren valt.
'Ik doe huilie huilie' schreeuwt zijn boodschap. 'Ik ben te hard aangepakt', en, gesteund door wat rugdekking gevende sterretjes: 'Ik word gepest'. Alsof iemand die multimiljonair geworden is enkel kan functioneren op complimenten en niet kan omgaan met kritiek.
De bakker, autodealer en caissière bieden ook wel eens hun excuus aan na een gemaakte fout. Ze maken het goed, buigen hun hoofd, en zwijgen daarover op sociale media. Rug recht, borst vooruit. Je maakt een fout, en hop, je herstelt hem.
Bij Johnnies Koningslied blijft dat vreemd. Rekenen op een hit, je maatpak klaarhangen voor het lintje, en dan uitgespuwd worden door het grote publiek. Het vreemdst van alles vind ik de verongelijkte houding waarmee John ervan uit gaat dat wanneer hij maar hard genoeg zijn best doet, iets automatisch een succes wordt. Alsof iedere schrijver die twee jaar werkt aan een manuscript met open armen wordt ontvangen door de uitgevers. Of dat iemand die weken ploetert op het beste ijsrecept de titel "ijscoman 2013" verdient. Als vanzelfsprekend rekenen op de hoogste omzetcijfers omdat je de meest gemotiveerde, hardwerkende verkoper in je team bent. Was het maar waar! Dan zou ik inmiddels bestsellerauteur zijn (waarom heet dit eigenlijk geen autrice?) en Geert Wilders minister-president.

Geert. Bejubeld en verguisd. Alles kun je van hem zeggen, maar niet dat hij op Twitter baby'tjes uitscheldt voor naakthond of dat hij zich heeft teruggetrokken na alle kritiek op zijn persoon en functioneren. Hij heeft zich niet laten voorstaan op vrienden die in roddelkrant De Telegraaf meemekkeren over het grote onrecht dat hij heeft gekend. Nooit heeft hij zijn partij teruggetrokken omdat het merendeel van het Nederlandse volk zijn sonnetten en programma's geen nummer 1 hit vindt. Zelfs niet toen ene Sylvia Witteman of Nico Dijkshoorn gemene dingen over hem schreven. En heeft onze blonde krielkuif er niet voor gezorgd dat ons andere culturele erfgoed, de Dikke Van Dale, werd opgesierd met woorden als demoniseren, bedrijfspoedel en tuigdorp?
Ik zeg: John, ruik deze kans! Maak nieuwe vrienden in onverwachte hoek. Hup, vlieg je studio in. Daar sta je dan. Ieder mens heeft een taak in dit leven. Hier kunnen prachtige dingen gemaakt worden. Historie geschreven. Drie vingers in de lucht, voor de 'W' van Wilders.