maandag 28 mei 2012

zomer



Het mooie weer van de afgelopen dagen vouwt de wereld letterlijk en figuurlijk open. Zonneschermen rollen zich uit; opengeslagen tuindeuren wisselen de muffe binnenlucht voor de zoete geur van pas gemaaid gras. Ook de droger staat stil: schone was klappert in de wind.

Het is verbazingwekkend wat je allemaal leert van deze ommekeer. De achterbuurvrouw zit opeens alleen op haar rotan hoekbank. De kinderhemdjes vol pastelstreepjes bij de buren zijn ingewisseld: achter de badlakens dansen een drietal tienerbehaatjes. Gestippeld roze, met een enkel cartoonfiguurtje. De werkloze overbuurman rookt een sigaretje, pluimpjes kringelen omhoog. Zijn T-shirt ligt over de plastic kuipstoel naast hem. In een doffe plantenbak wiegen de eenjarigen van de spaaractie van de supermarkt om de hoek.
Genietend loop ik met een bordje boterhammen naar buiten. Mijn voeten, met azuurblauw gelakte teennagels, zijn gestoken in teenslippers. Zachtjes, om de kwetterende mussen niet te verjagen, ga ik zitten. “Ja maar, wat vind jij dan?” hoor ik een tienerstemmetje. Door een streepje van de schutting zie ik het buurmeisje voorover gebogen in het gras plukken. “Ja, ik ben waus! En die vakantie dan? … Nee, die betaalt zijn vader”. Gedachteloos gooit ze wat sprietjes de lucht in. “Gek, dat weten ze niet! Gewoon, bij de dokter.” Ik til mijn bordje van tafel en zet het opzettelijk hard weer terug. Het blonde paardenstaartje draait omhoog. Ze is zelfs snel ouder geworden in die paar maanden: binnenkort worden de Snoopyhipsters vervangen door zwart kant.

Vind jij dat ik het uit moet maken?” klinkt het nu wat zachter. Mijn boterhammen zijn bijna op, ik kauw lekker langzaam op de laatste. Een mus hupt over de tegels richting de kruimels. Mijn gedachten dwalen af naar de ultradunne pootjes die het ronde lijfje dragen. Zit er bloed in die stokjes? Dan besef ik me ineens dat mijn omgeving mij natuurlijk ook observeert. Dat blonde mens van het blauwe zonnescherm. Wat zou er over mij te ontdekken zijn? Wat is er in mijn winterstop veranderd? Drie kilo kwijt, coupe soleil in mijn haar, hier en daar een rimpeltje erbij, zelfde tuinstel en twee doodgevroren palmpjes, treurig tussen de andere planten. Het luie mens met de bruine tuin.
De mus pikt driftig tussen de tegels maar fladdert verschrikt weg als achter de schutting twee kleine jongens langs crossen op hun Loekie-fietsjes. Ik sta loom op, wrik de ongehoorzame hordeur open. Het buurmeisje schreeuwt naar binnen. “Mam, mag ik dit weekend de Tina kopen?

2 opmerkingen:

  1. :) leuk, ook op de 'observatieve' toer!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goed zeg, ik zie het helemaal voor me, zo hoor en zie ik ook veel bij de buurtjes!!!!!

    'Zonnebloem'

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.