schaamhaar

Op donderdag beslist mijn allerliefste dat hij toe is aan een visweekend. Dat is een mannending vindt hij, en daarom mag ik niet mee. Nu is met negen graden Celsius in een tentje tussen modderige graspollen wachten op het alarm van de visverklikker ook een mannending, dus daar ben ik niet zo rouwig om.

Met een paar dagen bankhangen en zalig prutsen in het vooruitzicht spoed ik mij naar mijn vriendin twee huizen verderop om haar te vragen of ze dit weekend tijd heeft voor een thee-date zonder mannen met veel chocola. Dat heeft ze zeker. Druk giechelend over welke malle meisjesdingen we kunnen doen, zet ze alvast een kopje thee voor mijn neus. Boven ligt haar man te slapen na een nachtdienst. Zoonlief glipt met een demonische grijns de kamer uit; blij dat zijn huiswerkrepetitie onverwacht eindigt. We hebben alle tijd voor een nieuwe mok en nog meer verhalen. Druk grinnikend verstrijkt er bijna een uur; ik veer op als ik tijdens een weids armgebaar de tijd op mijn horloge zie.

Met de sleutelbos al rammelend in mijn handen komt er nog een allerlaatste nieuwtje: komende zaterdag heeft ze een uitje naar Oirschot: Open Dag van de Landmacht. Er schiet mij ook nog iets te binnen en hopla, we zijn weer een half uur verder. En wanneer spreken we nou af komende week? Zachtjes gaat de tussendeur open. Met alleen een strak boxertje om het verder poedelnaakte lijf verschijnt buurman in de kamer. Hij wrijft in zijn ogen, krabbelt over zijn blote buik en mompelt iets onverstaanbaars. Zijn haar piekt woest alle kanten op. Dan ziet hij mij. “Had je dat niet even kunnen zeggen!,” murmelt hij naar mijn vriendin en hupt supersnel weer terug richting trap. Weg is hij; beschaamd en helemaal wakker.

Thuis tref ik een grote chaos. In de woonkamer liggen op de vloer vijf hengelmolens, vishaakjes, blikjes maïs en boilies en de eettafel is volgestouwd met zaklantarens, een slaapzak, onderzeil, toilettas, batterijen, een vouwkrukje en nog meer kampeergerei. “Ik zie dat je mijn maïs en ontbijtkoek uit de kast hebt gepikt?,” grap ik vrolijk maar daar heeft mijn visser geen tijd voor. Hij is druk bezig om snoer op de molentjes te draaien.

Tijdens het strijken controleer ik mijn smsjes en ik zie een berichtje van buuffie. Met in mijn hand vier sokken lees ik: ‘Was supergezellie maar B. baalt enorm dat je hem zo zag’. Ik glimlach om alle drukte. Hoe erg kan het zijn: plofhaar, twee harige benen en een onderbroek?

De wekker gaat veel te vroeg op zaterdagmorgen. Ik draai me nog even lekker om en merk niet wat er om me heen gebeurt tot mijn man ineens over mij heen hangt. Hij wil nog even gedag zeggen voor hij voor dag en dauw wegrijdt naar zijn visstek. Zal ik hem missen deze dagen? Ik knor en piep en voel een natte zoen op mijn wang. De kamerdeur gaat zachtjes dicht.

Pas als de voordeur in het slot valt schrik ik op. Mijn lief! Mijn lief gaat weg! Ik storm naar het raam waar de opkomende zon de dag aankondigt. Slaapdronken trek ik de Luxaflex open, want ja, ik ga hem missen! Voorover geleund druk ik mijn gezicht tegen het raam.

TOETTOET, klinkt het vrolijk. Terwijl mijn schat op zijn gemak de auto start, rijdt voor het raam de complete buurfamilie langs. Keurig gekapt en gekleed zwaaien ze als gekken schuddebuikend naar mij in mijn verwassen, roze Hello Kitty-pyjama, met dikke slaapwallen onder mijn knijpogen en een ontplofte vacht op mijn hoofd. Mijn man volgt met een kushandje.