Dolle Deernes

Mijn moeder en ik maken een herfstwandeling als we achter de ruiten van de dorpsdrogist felroze posters zien. “Opheffingsuitverkoop!” staat erop. En eronder: “vandaag 50% korting op alles!”.

Voor de deur van het meestal uitgestorven winkeltje staan de fietsen nu rijendik. Het deurbelletje klingelt af en aan. Ik tuur vanuit mijn ooghoeken onopvallend naar binnen. Ook mijn moeder kijkt stiekem; haar hoofd half achter mijn schouders gedraaid. We gluren of er bekenden zijn. Die zijn er niet maar ik schat dat er wel twintig koopjesjagers rond de balie zwermen. Af en toe worden we gepasseerd door gelukszoekers, het hoofd verscholen in de kraag van hun jas en volle tassen bungelend aan de armen. Ik lieg dat ik mijn portemonnee niet mee heb genomen omdat we gingen wandelen. Mijn moeder zegt waardig dat ze niet wil graaien in een winkel waar ze normaal ook niet komt. Wat een stelletje hamsteraars daarbinnen. We lopen door. Achter ons rinkelt het belletje weer. Mijn moeder giechelt. We grappen over bulkverpakkingen condooms. Dan haken we onze armen in elkaar en maken vaart. We trekken de landerijen in en babbelen druk met flinke stappen. We keren pas terug als we een blos op onze wangen hebben en snakken naar een kop warme thee.

Ik hang net de jas van mijn moeder op als ik haar naar de telefoon hoor rennen. Het is mijn tante. Ze staat in de drogisterij en ziet de verkoopster met viltstift op de posters schrijven. “Vandaag 75% korting op alles”. Terwijl mijn moeder uit beleefdheid vraagt naar de verhuizing van mijn neef ben ik in de actiestand geschoten en help mijn moeder zich weer in haar jas te wurmen. Ik wapper met mijn portefeuille en ze belt haastig af. Terug! Bloedspoed!