zondag 10 maart 2013

het avontuur met de squirtende muur


“Ik beloof het je. Als je terugkomt weet je niet wat je ziet!”
Als ik een paar nachtjes van huis ben, besluit mijn lief spontaan dat de elektriciteitskabels moeten worden vernieuwd. En als hij dan toch gaat klussen, trekt hij meteen de internetkabel door naar boven en kan er nog wel een stopcontact bij. Twee uur na mijn vertrek zijn de plinten al gesloopt.


Vijf dagen later huppel ik blij naar binnen om daar bijna in tranen uit te barsten. In alle kamers struikel ik over gereedschap, stroomkabels, afgeknipte snoertjes en zaagsel. “Mooi hé,” probeert hij trots. Zijn broek zit vol zwarte vegen.
Met afgezakte schouders parkeer ik mijn koffer tussen de kabelgoten en opzij geschoven kasten. De bank wordt mijn safehaven. Mijn huis is onbewoonbaar.
Na twee dagen 
is hij klaar en kom ik weer tot leven. “Ik moet alleen nog even drie gaatjes boren in de meterkast.”
De emmer sop staat al klaar op het aanrecht als ik hem hoor boren. Een oorverdovend staccato knarst door het huis. Een keer. Twee keer. En dan komt het verlossende woord. “Het laatste gaatje, schat! Dan is alles klaar.” Hij heft zijn armen als een bodybuilder, in de veronderstelling dat ik de twee roze borrelnoten door de stof van zijn trui kan zien.

Het geluid van de boormachine zwelt weer aan. En stopt na een paar seconden.
“Snel! Kom!” Ik hoor totale paniek in zijn stem. Vanuit de keuken zie ik door de muur achter de meterkast het water anderhalve meter hoog over de televisie en stereo spuiten. Dwars over het karpet. En over de salontafel. Over de fotolijstjes. En de stoffen lampenkap. Mijn hart staat even stil. Dan klopt het weer, ongeveer boven mijn decolleté.
Als de kraan dichtgedraaid is, overzie ik de schade. Een enorme plas water zoekt terrein over het parket. Druppels vallen van het dressoir. Mijn lieve sloper heeft zijn handen voor zijn ogen geslagen. Als je het niet ziet, is het er niet.
Terwijl ik origami met alle badlakens die ik kan vinden, belt mijn wit weggetrokken kluskampioen een loodgieter. Het goede nieuws is dat die diezelfde dag al kan komen. Het slechte nieuws betreft de kamer. De monsterboor is dwars door de waterleiding in de dunne muur geschoten. Om de leiding te repareren, moet er een stuk muur weggehakt worden. Ik glimlach flauw als ik de loodgieter vuilniszakken en koffie breng.
Om tien uur ‘s avonds eten we frietjes, zittend tussen het betongruis op de vloer. Het vloerkleed druppelt buiten na. De televisie droogt op de verwarming. Morgen komt de stukadoor, belooft mijn handyman. Als het stucwerk droog is, wordt de muur gesausd. Zijn stem klinkt zacht en hij schuift een halve frikadel terug in het papieren zakje.
Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd. Hij heeft in ieder geval woord gehouden. Ik wist niet wat ik zag toen ik terugkwam.

4 opmerkingen:

  1. Och arme, niets zieliger eigenlijk dan een man die graag een echte 'klusman' probeert te zijn. Maar een beetje aandoenlijk is het wel...achteraf ;-) Hoop dat alles weer een beetje droog en heel is inmiddels. En volgende keer maar gewoon meteen de klusjesman bellen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nou, doet de arme jongen z'n best....!! Overigens doet de titel spannender aan dan het stuk maar toch nog leuk om te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ojee! Wat naar als je dat met alle goede bedoelingen overkomt..
    Hoop dat het allemaal droog en heel is weer.

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.