vrijdag 11 november 2011

thee in Ikea

Mijn vriendin en ik zitten tegenover elkaar bij te komen van twee uurtjes plündra in Ikea. Tussen de plasjes water op het plastic dienblad staat onze thee. “Getver, ik mag hier niet roken” snibt ze. Ik negeer haar en zet de glazen voor ons neer. Sinds haar man een paar jaar geleden overleed, rookt ze als een ketter. “Heb je nog wat leuks meegemaakt?” vraag ik om haar af te leiden. Ze brandt los. “Iets engs! Er stond gisteren een vreemde vent in mijn schuur, ik had wel verkracht kunnen worden!”. Ik veer op en kijk haar vragend aan. Dat is genoeg om haar te verleiden.
 “Ik kreeg mijn nieuwe eettafel, de oude was te groot voor mij alleen. Dus ik zet dat oude ding op Marktplaats want hij stond in de weg. “Gratis af te halen”, had ik erbij getypt”. Ze nipt van haar thee maar schuift het volle glas weer weg. “Na een kwartier is mijn mailbox stampvol en iemand schrijft dat hij er binnen een uur kan zijn. Ik bel die man op en er komt me toch een sjofele vent! Zo vunzig! Ik laat hem toch binnen. Hij keurt de tafel goed en begint meteen te sjorren aan de poten maar die zaten muurvast”.
Ze stopt even om mijn reactie te peilen en pikt het koekje van mijn bordje. Snel kwebbelt ze verder. “Hij vraagt of ik misschien een schroevendraaier heb. Ik wil hem snel weg hebben dus ik zeg dat ik die ga halen in de schuur. En weet je wat hij zegt? Hij zegt: “mevrouw, ik loop wel even met u mee”. De hork! In de schuur zit hij voor ik het weet met zijn gribusvingers in Henk’s gereedschapskist te graaien. Van Henk! Terug binnen heeft hij een heel verhaal dat zijn vrouw een half jaar geleden is overleden. Hij is zo eenzaam alleen en de feestdagen komen weer.”
“Ja”merk ik op, “die man zag natuurlijk de foto van Henk op de kast staan”.
“Denk je? Dan pocht hij hoe handig hij is met klusjes in huis en ineens staat hij naast me. “Weet je wat ik nog het meeste mis?” hijgt hij. “Seks, drugs en rock en roll”. Ik ruik zijn stinknachel nu nog! Ik had kippenvel op mijn armen! Ik dacht “eruit met die vent” en vraag hem of ik de twee losse tafelpoten vast bij zijn auto kan zetten. En weet je wat –ie zegt? Dat ik zo’n lief karakter heb!” Met opengesperde ogen kijkt ze me aan. Haar hand tilt het theeglas op en ze klokt alles in een teug naar binnen, een klein druppeltje hangt aan haar lip. Ze veegt het weg met haar mouw en buigt voorover naar mij. “Ik had gewoon moeten zeggen dat die foto van mijn broer was, maar daar denk je dan later pas aan hé. Ik ga dit dus nóóit meer doen! Ik voel me zó rot” Kordaat zet ze haar glas neer op het formica tafelblad. “De volgende keer zet ik bij de advertentie: “gratis op te halen maar wel voor een bos bloemen of een fles wijn”.

3 opmerkingen:

  1. Leuk, Ik zou voor de fles wijn gaan :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Karmanie,

    Natuurlijk bij deze ook een reactie op jouw blog! Ik heb zo even al een aantal stukjes gelezen en ik moet zeggen; ze lezen heerlijk weg. Leuk, kort, bondig en met humor. Herken mijn schrijfstijl er wel wat in, hoewel ik het verhalende aspect bij jou nog wel sterker vind. Ik ga je volgen en hoop ondertussen nog wat schrijftips en -trucs bij te leren! Blijf vooral doorgaan zou ik zeggen!

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.