dinsdag 20 september 2011

Twitturuh

Hier wordt sinds kort getwitterd. Voor de onwetenden onder ons: tweets zijn berichtjes via het programma Twitter die de ether worden ingeslingerd. Veel te vaak naar mijn zin piept het blauwe vogeltje in een schermpje om me heen. Als door een werkbij gestoken wordt er met halfopen mond hijgerig geklikt. Een nieuwe tweet, of zoals mijn lief zo schattig zegt”ik heb een twitter!”. Behoudens wat braaksels van sportclub of Donald Trump is het een grote balkenbrij. Wat is dat toch? Waarom? Waarom zie ik zelfs op het journaal hoe onze in dure duften en dito pakken gehulde beroepsdebaters tijdens vergaderingen stug voor zich uit zit te tikken in het blauwe pluche? Hoe tijdens een stemming van landsbelang de ogen smiechterig gemagnetiseerd richting kruis gaan waar het wonderapparaat verbeten bliept? Worden wij blij als Dries Roelvink ons laat weten dat hij zijn “bio heeft aangepast”?  Sta ik te trappelen omdat Babette van Veen haar huiskamer zo mooi vindt worden? Wat voegt Stacey Rookhuizen toe met haar “zweetreet”? Een jawel, journalist verblijdt ons met “mijn mrs ligt op de bank te slapen liet net een keiharde boer”. Nieuwssharing is belangrijker dan zijn huwelijk. Waarom duwt tante Dora een foto van haar lellende bovenbenen in een scheeftrekkende cremekleurige miss Etam-bermuda de ether in? “Me man vind me er nog lekker uitzien” staat erbij en daaronder staan retweets van luckyluke6, Munchooh, deesje81 en KutKuiken die je van grappigheid doen verzuren. Ik begrijp het niet. Het schokt en stoort me dat het soms statisch aan het lichaam klevende kleinood op de meest ongelegen momenten en plekken bepoteld en betypt wordt. De verjaardag, barbecue of een feestje zijn niet veilig. Mijn robotblik speurt naar verraders die na het gezellige maar door hen niet gewaardeerde samenzijn stante pede moeten worden ontvriend. Wat een horken! Wat een ondankbaarheid! Een schande is het!  En nu ben ik lekker leeggelopen. Dat is eruit. Terwijl ik op de wc zat, met de deur op slot. In het witte glazuur van de pot ligt nu heel pompeus een verse,  prachtige egaalbruine ringslang. En niemand heeft het gemerkt terwijl ik met ze aan het twitteren was. Geweldige uitvinding dat Twitter.

1 opmerking:

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.