dinsdag 18 juni 2013

ken ik effe vanguh?

Een collega-schrijver en vriend van me is flink de Sjaak. Onlangs ontving hij een strenge brief vol ambtelijke taal waarin Meester Daniëlle (ik kreeg spontaan visioenen van lakleren knielaarzen en knallende zwepen) dreigde met fikse boetes wegens schending van het auteursrecht. Mijn vriend had het namelijk in zijn idiote hoofd gehaald een van zijn columns te decoreren met een op het internet gevonden foto. Krijtwit schreef hij excuses en wiste dezelfde dag nog alle foto's van zijn blog. Zelfs de koddige privéfoto's uit zijn bloedeigen Canon-cameraatje werden angstig weggepoetst.
Het mocht niet baten. De genadeklap kwam vandaag. De fotograaf is zo ontriefd, dat hij meent een forse schade op te lopen wegens "schending van de exclusiviteitsrechten". Dat de foto verwijderd is, doet er niet toe. "Cliënt vindt dat een beroep op de goede trouw niet kan baten, nu volgens vaste jurisprudentie eventuele onwetendheid voor eigen risico van de inbreukmaker komt."
Begrijpen doet vriendlief het half, maar als hij binnen vijf dagen 350 eurootjes dokt, gaat mevrouw Kaplaars niet naar de rechtbank.


Niet iedereen zal het gevolgd hebben, maar ook schrijver Kluun maakte kennis met dit verschijnsel. Hij ontving maar liefst vier facturen. In plaats van de gewraakte foto's te wissen, blokkeerde hij eenvoudigweg zijn hele website. Ook zijn Facebook-account staat op non-actief. Ik zie hem voor me aan zijn werktafel. Met een leeg hoofd door zijn opkomend writersblock, rekent hij op een Superman-calculator uit hoeveel fotografen zijn boek of de film "komt een vrouw bij de dokter" illegaal hebben gedownload.
Het raakt mij persoonlijk. Mijn vriend doet niets anders dan ik. Lekker stukkies schrijven. Alles gratis, ter lering ende vermaeck, maar vooral vanuit een diepe, verzengende passie. Vanuit een kriebel; een noodzaak om te schrijven en een fijne pagina aan te bieden. Tot nu toe ben ik de dans ontsprongen, al heeft u vast gemerkt dat ik al weken geen plaatjes meer gebruik. De tijd die ik normaal stopte in het zoeken van afbeeldingen, besteed ik nu aan het aanschrijven van bloggers. Iedere student die dicht, bijstandsmoeder die bespaartips geeft of zakenman die kennis deelt: iedereen waar ik een dubieus plaatje vind, krijgt een waarschuwende mail van me. Want meesteres Daniëlle waarschuwt niet, en dat vind ik nog het ergste. Mij is verteld dat er zelfs fotografen zijn die bewust een foto laten 'zwerven' met een code erin verstopt, zodat ze hem later kunnen googelen om extra inkomsten te generen.
Ik ben er druk mee, met dat waarschuwen. Nederland bezit duizenden, nee wat zeg ik, tienduizenden bloggers. Honderden columnisten en schrijvers die belangeloos informatie delen met de wereld. Soms lees ik de verhalen met een traan, omdat ze vertellen over hun ziekte, frustraties, of zoektocht naar werk. Of ik vind ineens de meest prachtige gedichten en foto's. Een paar van de mooiste thrillers die ik ooit ontdekte, las ik gewoon gratis op een persoonlijke website of blogpagina. Een spannend of grappig plaatje hield dan mijn aandacht vast en voor ik het wist, was ik verknocht.


Dus, beste bloggende hobbyschrijver: mocht je de komende weken géén persoonlijk mailtje krijgen van ene Karmanie: wees gewaarschuwd. Meesteres Daniëlle en consorten slijpen met glimmende oogjes en kinnen vol kwijl hun botte hakbijlen.

1 opmerking:

  1. Jeetje, wat erg zeg! Enne..goed dat je mij waarschuwt. Ook ik ben een naïeve googelende plaatjes plakker op mijn blog. Onder het mom van 'als het plaatje daar toch al te vinden is', leuk ik mijn verhaaltjes hier en daar wat op (kost overigens inderdaad wel veel tijd). Ik ga maar vast als slaaf op mijn knietjes liggen...

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.