dinsdag 4 december 2012

monsterspin


In het bovenste keukenkastje helemaal rechts, ik hoef er gelukkig niet vaak te zijn, bewaar ik mijn spinnenbeker. Hij staat voor de vergeelde mixer, die sinds mijn keukenmachine kwam enkel nog schietgebedjes doet. Het is eigenlijk een porseleinen mok, die spinnenbeker. I love sex staat erop; het woordje love is een felrood hart. Ik kreeg hem van een jeugdvriendje toen hij terugkwam van een vakantie met zijn vrienden op Kreta. Van seks hield –ie zeker, dat vriendje. Vooral met Duitse Ilona, die hem nog maandenlang opbelde. Toen ik het uitmaakte, verdween de mok tussen de andere prullaria in mijn exendoos op zolder, samen met het halve hartje waarin mijn naam was gegraveerd.

Nu staat hij in het bovenste kastje. Er hoeft maar een spin over zijn allereerste, vers gesponnen draadje te kijken en ik grijp de mok bij zijn oor. Weglopers met flinterdunne lange poten, springspinnen of monsters vol rughaar: met de spinnenbeker vang ik ze allemaal. Ik lok ze met een pollepel en draai de mok eroverheen. Na vijf minuten, als ik zeker weet dat de spin het porselein niet opzij geschoven krijgt, hervat ik mijn moed en schuif een stevige reclamefolder onder de mok. Dat moet met militaire precisie gebeuren, want voor ik het weet rent meneer Spin (of mevrouw, ik kan het na al die jaren nog steeds moeilijk zien) weer terug naar het donkere hoekje achter de kast. In de struik aan de overkant nemen Spinnemans en ik opgelucht afscheid van elkaar.
We zijn twee handen op een buik, mijn spinnenbeker en ik. Hij klaagt nooit en laat zich niet uit het veld slaan door de kleine zwarte spikkels die alle hooiwagens en wannabee-tarantula’s op zijn glazuur achterlieten. Het deert hem niet dat er een paar losse poten op zijn bodem plakken.
Het is op een donderdagavond dat de deurbel gaat. Daar staat hij: Kretaboy. Twintig kilo zwaarder en met een neus die vier keer harder is gegroeid dan zijn haar. “Hé mokkel!” roept hij met zijn voet al over de drempel. “Ik zag je zus net in de stad en dacht: ik ga eens langs!” Hij draagt hetzelfde opzichtige model pilotenjack als vroeger. “Lekkere bank heb je!”. Hij ploft neer alsof hij thuis is. “Ken je deze nog?” Met een knipoog tilt hij zijn linkerbil omhoog en laat een keiharde scheet.
Ik zoek troost in de keuken en voel opnieuw de pijn van zijn ooit zo giftige en ingenieus gesponnen  web van ontrouw. “Ik denk nog vaak aan ons”, hoor ik om het hoekje. “Ik snap nog steeds niet dat jij het om Ilona uitgemaakt hebt.” Met bovennatuurlijke interesse kijk ik hoe de koffie in de kan druppelt. Vijf meter verderop knettert een nieuwe wind. ‘Ik ben jou ook nooit vergeten,’ denk ik als ik de dampende koffie voor hem neerzet. Een ragfijn zilveren draadje heeft zich losgemaakt uit het achtergebleven webje en trilt als hij koffiemelk opschenkt. “I love sex,” zegt hij als hij een ferme slok neemt. “Je bent mij inderdaad niet vergeten poes.”

3 opmerkingen:

  1. Wat een scherp stukje weer Karm! Ik hoop dat de bewuste ex het gelezen heeft ;-) Fijne Sinterklaas vanavond.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goed stuk dit! Maar waarom pak je die spinnen niet gewoon met je handen?

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.