vrijdag 17 augustus 2012

leren is incasseren

Vandaag is de laatste keer. Zodra ik de sleutel omdraai, hoor ik ze janken, de katten van mijn ex. Mijn vroegere keukendeur heb ik de afgelopen weken dagelijks van het slot gedraaid. Mijn tas volgens jarenlange routine op het aanrecht geslingerd. Soms bleef ik een uurtje om te knuffelen en spelen. Andere dagen vertrok ik snel na het voeren. Ik voel me al een tijdje een vreemde in het huis, zeker toen ik vorig jaar bij het oppassen merkte dat alle koperen sleutels uit de antieke kasten opgeborgen waren.
Naast de waterkoker staan een mok en een blikje thee. Het zakje m&m’s dat er altijd stond om mezelf die weken te vermaken is dit jaar afgeschaft.

Mijn ex was fantastisch: attent, lief en verschrikkelijk grappig. We maakten ons sterk voor onze buurt. Hechtten enorm aan ‘normen en waarden’. Hij wilde niet lijken op “mensen uit een komkommerbuurt”, zoals hij zelf zei. “Fatsoen is een kleine moeite”. Na onze scheiding debatteerde hij niet meer met mij maar met liberale vrinden die gebroederlijk sigaren rookten. De rugzak die hij naar het werk droeg, werd een koffertje. Onze ferme stroom aan e-mailtjes versoberde, tot mijn postvakje uiteindelijk helemaal leeg bleef. Te druk. Nu is hij met zijn nieuwe vriendin aan het steenhouwen in Frankrijk.

Ik raap de post van de mat. De Nieuwe Revu heeft plaatsgemaakt voor Elsevier. Op het aanrecht ligt een briefje. Het begint niet met “Hoi Eveline!” of een zakelijker “Hallo cattysit”. Er staat enkel een slordige krabbel met vulpen: “Ieder een maatbekertje brokken per dag. Als het warm is extra water. Kattenbakgrit staat in de garage bij de deur.”
Op de vierde dag van zijn vakantie krijg ik een smsje: “Comment รงa va avec les chattes? Het is hier warm.” Meer staat er niet. Ik smeer net een blikje kabeljauwprut op het schoteltje. Als de poezen eten, typ ik een heel verhaal terug. Zijn telefoon staat al uit. Ondanks de zomerhitte heb ik koude vingers, merk ik als ik mijn mobieltje opruim. Buiten schreeuwen de vele perkplanten om water. Ik vul de gieter die we ooit samen kochten. En nog eens. En nog eens.
Gebukt over de bulkzak kattenkorrels in de garage barst ik in snikken uit. Op een berg prullaria ligt, scheefgezakt, Paddy’s mandje. De dag dat we haar begroeven in de tuin, snikten we kwijlend en dronken koffie met cake op een stoeltje onder haar lievelingsboom. Plechtig beloofden we elkaar het grafje te blijven eren. Kort na de scheiding vroeg hij de sleutel van het tuinhek terug.
Mijn ogen zijn nog een beetje rood als het brommertje van de buurman naast me knettert op de oprit. “Heey!” De zware bas klinkt vertrouwd. We praten even. “Nee, ik zie hem ook niet meer. Wist je al dat ik ontslagen ben?” Hij schopt wat steentjes weg. “Zij is zo anders. Ze praat niet met mij zoals jij en de mensen in de straat,” sluit hij af als ik in de pedalen klim.

Vijf dagen voor de verwachte terugkomst komt er een tweede sms. “Hoi Karmanie. Past het als wij een paar dagen later naar huis gaan? We willen zwarte zaterdag vermijden. Laat maar weten.” Binnen twee minuten antwoord ik. “Geen probleem. Ik blijf. Genieten jullie maar!” Er komt nooit antwoord.
Zachtjes open ik het klepje van de brievenbus. De sleutels ploffen op de kokosmat. Vandaag besef ik dat mijn oneindige loyaliteit aan de man van wie ik zestien jaar hield definitief voorbij is. Morgen komen ze thuis. Ik zet dit keer geen bloemen op tafel. Ik ga niet meer terug. Het is mij een beetje teveel een komkommerbuurt geworden.

5 opmerkingen:

  1. Mooi en met veel gevoel........

    X

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ademhalen, even slikken (soms even snikken) en dan met opgeheven hoofd weer verdergaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtig stuk. De zin 'de rugzak maakte plaats voor een koffertje. Mooi in al zijn eenvoud

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jeez karmanie, ik heb deze en je laatste even gelezen. Ben je doorgegaan op de weg waar je het een tijdje geleden over had? Goed te zien dat je je eigen weg gaat (slaat ook op bovenstaand).
    Ik ga gauw 'bijlezen'. : )

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Super geschreven, hoe herkenbaar! Tja of je het wilt of niet je wordt altijd beinvloed door je partner....

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.