maandag 23 april 2012

smeerpoets


Mijn beste vriendin heeft een nieuwe liefde: Harold. Harold is enorm geestig, ontwikkeld, stijlvol en een grote fijnproever. Zegt mijn vriendin. Harold noemt zichzelf op z’n Frans “gourmet”. Vandaag komt hij naar mijn verjaardagsfeestje.

Vroeger sneed ik gewoon wat cervelaatpuntjes, kieperde een zakje borrelnoten in een kek kommetje en als ik goedgemutst was, frituurde ik kipnuggets. Lekker met een zakje dipsaus. Bij Harold kan ik daar natuurlijk niet mee aankomen. Ik zal hem gastvrij laten zien met welke stijlvolle en ontwikkelde vrinden zijn nieuwe vlam zich omringt.

Vroeg in de morgen trap ik hard op mijn pedalen naar de bakker voor een progrestaart en sluit aan in de rij bij de scharrelslager voor de allerbeste chorizoworst. In een moeite door wip ik de supermarkt binnen voor zongedroogde tomaatjes, biologische pinda’s en andere lekkernijen die van mijn partijtje een groot succes gaan maken

Met een grote bos tulpen van het tankstation staat hij voor mijn deur. Elsa wiebelt wat bedremmeld naast hem. “Hij was het vergeten” bitst ze onhoorbaar in mijn oor als ik in de keuken koffie inschenk. Harold ploft neer in een stoel zonder zich voor te stellen. Voordat de koffie is uitgedeeld, schrokt hij met drukke gebaren zijn gebak naar binnen. “Dat smaakt naar meer!”. Zijn ogen glimmen hebberig. Een stukje schuim trilt mee op zijn kin.
Dolgelukkig bekijk ik mijn nieuwe oorbellen, Elsa’s cadeau voor mij. Vertederd kijk ik haar richting op. In mijn ooghoek zie ik twee schijven osseworst wegglijden in Harolds keel, op elkaar gespietst aan één cocktailprikker. Rode vleesbrokken rollen half naar buiten als hij hardop lacht om mijn kleine nichtje dat haar knie hard tegen de tafelpoot stoot. Elsa kijkt vernietigend; Harold knipoogt terug. Mijn moeder knipoogt op haar beurt naar mij.

Als het ovenbelletje rinkelt, vlucht ik de keuken in, Elsa als een magneet achter me aantrekkend. Ze heeft rode konen en snuift door haar neus als ze plakjes stokbrood snijdt. Het mes zaagt na ieder schijfje nog even door op de broodplank. In de kamer is het muisstil. Met vrolijke prietpraat verbreken we de stilte en zetten extra schaaltjes op tafel. Harold grist direct een stukje brood uit het mandje. Dan prikt hij het mes in de kruidenboter en smeert een flinke lik op het plakje brood. Bovenop de boter trekt hij een duimendikke portie kruidenkaas. Daarop duwt hij een olijf en twee pinda’s. Zonder proeven propt hij het gedrocht naar binnen. Elsa sluit haar ogen.
“Ik ken nog een goeie mop!” roept Harold. Het is de eerste en laatste die ik hem ooit hoor vertellen. Elsa staat naast hem met twee jassen in haar handen.

4 opmerkingen:

  1. Wat een vlerk! Zo zie je maar weer.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tja dat krijg je tegenwoordig met al die kook- en eetprogramma's. Iedereen is een fijnproever en iedereen een Masterchef (ja, met een hoofdletter M). Nou, doe mij maar gewoon een handje borrelnoten uit een kek schaaltje en een klef stuk appeltaart toe!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ahh heerlijk geschreven! Volgende keer gewoon weer lekker dicht bij jezelf blijven met een kilozak tijgernootjes ;-) en zonder Hark-rold!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. O wat erg......
    Ik had hem er al gelijk uitgezet. Verschrikkelijk....
    Maar wel ontzettend goed geschreven.
    You go girl ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.