zondag 11 december 2011

dol-fijn

De eerste die me informeert is een ex-collega. Ik lees het mailtje ademloos. Mijn vroegere werkgever ontslaat 38 mensen. Achtendertig oud-collega’s waarmee ik hele verhalen deel staan op straat. Ik lees het mailtje nog een keer maar het staat er echt. Met namen. Bij de supermarkt loopt een andere ex-collega leeg met hetzelfde verhaal maar andere ranzige details. Nummer drie heeft het ook gehoord en belt geschokt.

De recessie beukt om zich heen. Harde klappen vallen. Maar de grootste klap voor mij is dat ik op de lange lijst met namen enkel harde werkers tref. Loyale, trouwe maar vooral bescheiden mensen. De klaplopers, de egotrippers en de graaiers blinken uit door afwezigheid. Bijna tien jaar dacht ik dat het bedrijf dat zo floreerde op harde werkers ooit alle haaien met de topsalarissen en belabberde werkhouding zou ontmaskeren. Dat gebeurde niet. Baas nummer één ging met pensioen maar liet nog snel een paar juichende functioneringsrapporten achter voor hen met het hoofd in zijn aars. Nummer twee smeet met strategische kreten en Engelse terminologie. Degenen die niet slettebakten werden vermorzeld. Je kon nummertjes trekken voor zijn kantoor toen een nieuwe generatie likkers hoopvol bovendreef. Integere, harde werkers vielen af en daarmee kelderden de resultaten als een lawine. Binnen een jaar was de vermorzelaar vermorzeld. De derde directeur trad aan maar het was te laat. Slecht management en de recessie eisten hun tol. Het personeelsbudget was opgeslokt door gieren die spinnen als kleine kittens. Nummer drie ontsloeg zonder enige kennismaking de volgende lichting trouwe dienders. U kunt gaan. Veel geluk met de rest van uw leven. En nu is er vrijwel niemand meer die daadwerkelijk kan werken. Een paar van hen creëren voor de buitenwacht een functionerende huls.

In het logo van het bedrijf is een dolfijn verwerkt. Dat is strategisch bedacht. Dolfijnen hebben namelijk een wonderbaarlijk hoge intelligentie. Bovendien zijn ze schoon, communicatief vaardig en vriendelijk. Mijn trots in al die jaren was huizenhoog. Ik dronk uit een dolfijnenmok. Ik had een dolfijnsleutelhanger. Iedere dolfijnenfontein op vakantie werd gefotografeerd. Ik vond het dol-fijn allemaal. Nu pas, na al die jaren weet ik beter. Op Wikipedia lees ik dat dolfijnen geen smaak hebben, met hun ogen open slapen en willekeurig andere dolfijnen naaien. Daarmee lijkt me alles wel gezegd.

6 opmerkingen:

  1. Harde klappen...zuur dat ze vaak het hardst vallen bij degenen die juist altijd het hardst hebben gewerkt. Het zijn de werknemers die aan het kortste eind trekken in deze crisis.
    Bij ons spelen niet de gemene dolfijnen, maar vooral de bezuinigingen een grote rol. Als ik niet zelf mijn baan had opgezegd om op reis te gaan, was mijn contract vanaf juni sowieso niet meer verlengd.
    Goed stukje weer. Mooi verwoord.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jammer dat het juist die hardwerkende, goede mensen zijn die dan op straat komen te staan. En vind dan, in deze tijd, maar even iets anders. Lastig is dat lijkt me. Maar zo is het nu bij veel bedrijven, helaas.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel herkenbaar en helaas ook helemaal waar. We werden in het 'bassin' vriendinnen, gelukkig al lang ergens anders aan het werk.

    Echt zo vreselijk voor alle mensen die 'gewoon' heel goed hun werk doen en toch ontslagen worden....

    Jes

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dit komt jammer genoeg vaker voor. Ook bij mijn vorige werkgever (die niets had met dolfijnen overigens :) ) gebeurde het geregeld dat hard werkende collega's de bons kregen terwijl de hielenlikkers zich over andersmans rug aan het profileren waren.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hé Karmanie,

    iedereen maakt dit minimaal een keer mee in zijn of haar leven. Hard, maar het is niet anders. Ik blijf erin geloven dat dicht bij jezelf blijven staan het meeste geluk oplevert op de lange termijn. Laat de rest maar aarslikken. Daar ga je over het algemeen niet lekkerder van ruiken!!!!

    Leuke blogs schrijf je overigens. Recht uit het hart! X

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi geschreven, helaas is niet alleen een verhaal maar komt het vaak voor.

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.