stoute piemels

Hoera! Voor me ligt een nieuw jaar waarin ik weer ouder word. En rimpeliger en ietsje dikker. Met een beetje geluk ben ik dit jaar zelfs aan de beurt voor een leesbril. Want ook al overkomt het negentigplussers nog steeds: de kans dat ik verkracht word, wordt ieder jaar kleiner.

Vlak voor Kerstmis overleed Jyoti, een 23-jarig Indiaas meisje. In de bus werd haar vriend bewusteloos geslagen en Jyoti door zes jonge testosteronbommen zo gruwelijk verkracht en als vuil achtergelaten, dat zij later aan haar verwondingen overleed. Broek uit, pretmossel open en raggen maar.

Ook al is de kans het grootst in de leeftijdsgroep tussen 15 en 25, twaalf procent van de vrouwen in Nederland is ooit verkracht. Een op drie heeft te maken met seksueel geweld. In Zuid-Afrika heeft een vrouw meer kans verkracht te worden dan dat ze haar middelbare school afrondt. Iedere halve minuut is hier een vrouw het haasje. Iedere drie minuten een kind.

Seksueel misbruik is niet nieuw. Wel blijkt uit onderzoek dat daders lang geleden vaak psychisch gestoorden waren. De laatste decennia bewijzen de cijfers dat verkrachters zich vervelen, boos zijn op iemand of simpelweg vinden dat ze het recht hebben om een vrouw seksueel te bezitten. Ondanks dat vier van de vijf vrouwen geen aangifte durft te doen na te zijn volgekliederd omdat zij druk zijn met SOA’s, zwangerschap of therapie, voelt een derde van de daders zich totaal niet schuldig. Voor hen loopt het lekkers gratis rond op straat. De pakkans is nihil.

De maatschappij: dat ben jij, leren we. Maar wat we vooral leren is dat seks erbij hoort. Op MTV glibberen pornopopjes in zeemleer, weekblad Panorama lokt met grote jetsers en (nog getrouwde) Sylvie kleeft met haar blote billen op de streekbus. In het tv-programma Passie in de Polder kunnen fanatieke seksers een heuse pornofilm met zichzelf in de hoofdrol winnen.

Ik wacht op de overheidscampagne die uitlegt dat veertienjarigen geen pijpbeurt hoeven te geven in ruil voor een drankje in de kroeg. Waarin duidelijk wordt gemaakt dat je op straat geen “Hey mokkel, neuken?” zegt tegen vreemden en al helemaal niet in andermans borsten knijpt. Een kruistocht die vooral leert dat een lichaam persoonlijk eigendom is dat je weliswaar een ander mag geven, maar waar je zelf over beschikt.

Voordat SGP-er Van der Staaij opnieuw een hele discussie aanzwengelt over het al dan niet toestaan van abortus na verkrachting, kan hij zich misschien nuttig bezig houden met preventie en bestrijding.
In Nederland mag je dan misschien twintig uur taakstraf krijgen, in India staat voor verkrachting gewoon levenslang. Voor mij is het binnenkort tijd voor Mephisto-loafers en een regenkapje. Da’s wel zo veilig op straat.